Afgelopen weekend bereikte ons het droevige bericht dat Gerrit ter Braak, Dynamo-man van het eerste uur, op 78-jarige leeftijd was overleden. Zijn gezondheid was in de voorbije tijd al wat minder geworden, maar met de rollator maakte hij nog regelmatig zijn rondje door Neede. Overdag in het dorp of op maandagavond nog even in de sporthal  buurten bij  “ zijn  “ rekreanten. Dat was zijn favoriete bezigheid  :  beetje onder de mensen zijn en een praatje maken.

Natuurlijk kennen de meeste mensen hem als de “ petroleumboer “ die met zijn driewieler langs de adresjes ging om de mensen van brandstof te voorzien. En natuurlijk van zijn markante optredens tijdens de jam-markten waar hij, gehuld in pak en hoge hoed,  alle bezoekers persoonlijk welkom heette. En dan vergeet ik vast nog vele andere aktiviteiten…

Maar bovenal kennen wij hem als volleyballiefhebber die jarenlang zelf speelde als spelverdeler, aktief was als trainer van diverse teams ( ook buiten Neede ) en als vader van de spelverdelende zoons Menno en Daan. Als het maar enigszins mogelijk was, was Gerrit op de tribune te vinden als toeschouwer; het liefst als beide zonen tégen elkaar moesten spelen. Dan glom hij van trots ! En de laatste jaren óók om zijn volleyballende kleindochters te zien   spelen.  Daarnaast was hij vele jaren aktief in de Kerstvolleybalkommissie :  ogenschijnlijk onvermoeibaar was hij altijd ruim van te voren aanwezig om alle velden op te zetten, zodat de teams 6 avonden van 18.00 – 23.00 uur konden spelen. De hele avond haalde hij dan de scorebriefjes op bij de scheidrechters, maakte met iedereen een praatje en nadat hij de velden weer had opgeruimd, kwam zijn favoriete onderdeel :  napraten onder het genot van een biertje en een lekker kippenvleugeltje of soortgelijke lekkernij. Naarmate de avond, of liever gezegd nacht, vorderde steeg de gezelligheid naar een hoogtepunt. Uiteraard met Gerrit als grote gangmaker !

Gezelligheid stond altijd hoog in het vaandel bij Gerrit. Met enige regelmaat bracht hij uitbaters van sportkantine’ s tot wanhoop door plotsklaps een schaal met 100 bitterballen te bestellen. De uitslag van de wedstrijd deed er daarbij in het geheel niet toe : “ maakt niks oet, a’j moar schik hebt met mekare “ riep hij dan en bestelde vervolgens vrolijk nóg een schaal…die hij dan betaalde met geld uit een buideltje, want een portemonnee kende hij niet.

Ook bij de vermaarde volleybal-weekenden in Middelbeers was Gerrit altijd duidelijk aanwezig. Verkleed als priester iedereen zegenen met een WC-borstel, al trommelend op een grijze OTTO voorop in de polonaise, hevig en tot vervelens toe draaiend aan de brandweersirene…. niets was Gerrit te gek.

Mooie herinneringen aan een markante kerel. Wij wensen kinderen, kleinkinderen en verdere familie heel veel sterkte toe  !